IKARIA

Η Ικαρία είναι ένα από τα μεγαλύτερα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, η γεωγραφική του τοποθεσία είναι: 37o 35'41.42" N - 26o09'30.88" E. Έχει έκταση 255 τετραγωνικά χιλιόμετρα με μήκος ακτογραμμής 102 χιλιόμετρα και ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 6.074 κατοίκους (απογραφή 2001). Διοικητικά χωρίζεται σε δυο Δήμους, το Δήμο Αγίου Κηρύκου με 3.243 κατοίκους και το Δήμο Εύδηλου με 2.831 κατοίκους. Ο τρίτος δήμος του νησιού είναι ορεινός και ονομάζεται δήμος Ραχών, αποτελείται από 2.200 κατοίκους. Η τοπογραφία της παρουσιάζει αντιθέσεις, καθώς εμφανίζει καταπράσινες πλαγιές και γυμνούς απότομους βράχους. Το νησί είναι ορεινό στο μεγαλύτερο μέρος του. Διασχίζεται από την οροσειρά του Αθέρα (Πράμνος), του οποίου η υψηλότερη κορυφή είναι 1.040 μέτρα. Η πλειονότητα των χωριών της βρίσκονται εγκατεστημένα στις κοιλάδες κοντά στην ακτή και μόνο κάποια βρίσκονται στα βουνά. Η Ικαρία έχει παράδοση στην παραγωγή ενός δυνατού κόκκινου κρασιού (Πράμνιος Οίνος). Πολλά μέρη του νησιού είναι καλυμμένα από μεγάλους θάμνους, κυρίως λαγκαδιές, που προσδίδουν στο τοπίο την εικόνα της πλούσιας βλάστησης. Yπάρχουν σπάνια είδη ζώων στο νησί και από τα συνηθισμένα ζώα, μόνο κάποια λίγα κοπάδια αιγοπροβάτων εμφανίζονται (ελευθέρας βοσκής, τα λεγόμενα "ρασκά"), διαταράσσοντας την ησυχία του νησιού με τα κουδούνια που έχουν στο λαιμό τους. Το κλίμα της Ικαρίας θεωρείται ήπιο.
-Η Ικαρία ή "Ίκαρος", όπως ήταν γνωστή στους κλασσικούς χρόνους, ανήκει στις Ανατολικές Σποράδες, ομάδα νησιών κατά μήκος της ακτογραμμής της Μικράς Ασίας, η οποία κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν Καρία. Σε απόσταση 12 μιλίων βορειοανατολικά της Ικαρίας ορθώνονται οι γυμνοί επιβλητικοί γκρεμοί του όρους Κέρκης της Σάμου, ενώ στα νότια εύκολα διακρίνει κανείς το χαμηλό μικρό νησί της Πάτμου. Μερικά μίλια στα ανατολικά φαίνονται οι Φούρνοι, σύμπλεγμα μικρών νησιών, που ήταν γνωστά στην κλασική περίοδο με το όνομα Κορσιαί. Γεωλογικά η Ικαρία είναι τμήμα του κρυσταλλικού όγκου που ξεκινά από την Μικρά Ασία, περνάει από την Σάμο και εκτείνεται προς τις Κυκλάδες.
-Η καλλιεργήσιμη γη είναι λιγοστή. Στην νότια πλευρά η οροσειρά καταλήγει στην θάλασσα, αφήνοντας εκεί ελάχιστα καλλιεργήσιμα εδάφη, τα οποία αξιοποιούνται από τους κατοίκους με την αρχαία τεχνική της "πεζούλας". Όμως από την βόρεια πλευρά της ράχης του βουνού το έδαφος είναι πολύ ομαλότερο, σε ευχάριστη αντίθεση με τους γυμνούς απότομους γκρεμούς της νότιας πλευράς πάνω από τον Άγιο Κήρυκο ή τα Θέρμα. Έτσι ο Κάμπος -η Οινόη των αρχαίων -στην προσήνεμη πλευρά του νησιού, είναι μια καλά αρδευόμενη μικρή πεδιάδα, αλλά και γενικότερα το έδαφος στο βόρειο τμήμα της Ικαρίας είναι συνήθως πιο πράσινο και πιο γόνιμο σε σύγκριση με το νότιο.
-Η Ικαρία διαθέτει πλούσια αποθέματα νερού. Μέσα στις βουνοπλαγιές οι ποταμοί έχουν σκάψει μια σειρά από μεγάλες χαράδρες, που αν και το καλοκαίρι έχουν ελάχιστο ή σχεδόν καθόλου πόσιμο νερό, τον χειμώνα πλημμυρίζουν και σε ορισμένες περιπτώσεις σχηματίζουν πολύ ορμητικούς χείμαρρους. Η Ικαρία έχει νερά και βροχοπτώσεις, που φτάνουν στα 76,2 εκατ. Βροχής ετησίως. Οι περισσότερες βροχές πέφτουν ανάμεσα στους μήνες Οκτώβριο και Μάρτιο. Ωστόσο καθώς το ψύχος μετριάζεται από την επίδραση του Ικάριου Πελάγους, ο χειμώνας μοιάζει μάλλον με φθινόπωρο της Βόρειας Αμερικής ή της Ευρώπης με κάποιες λίγο ψυχρότερες περιόδους..
-Τα λουλούδια αρχίζουν να ανθίζουν τον Φεβρουάριο και μέχρι τον Μάρτιο έχουν σκεπάσει όλη την ικαριώτικη γη. Μέχρι τα μέσα της άνοιξης, το έδαφος στα πεζούλια των αμπελιών και το λιγοστό χώμα ανάμεσα στις πέτρες των βουνών καλύπτονται με παπαρούνες και ανεμώνες. Θαυμάζει κανείς όταν συναντά σε τέτοιους τόπους μεγαλοπρεπή δέντρα με πυκνά φυλλώματα, όπως τη μεσογειακή τραχεία πεύκη, την αειθαλή βαλανιδιά, τον πρίνο και το λεπρίνι.