ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΓΚΙΟΚΑ-ΚΑΡΑΒΙΒΕΡΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

Τις τελευταίες δυο εβδομάδες μια δεκατετράχρονη αθλήτρια της Ενωσης Volley  Ρέντη βίωσε μια άλλη όψη του αθλητισμού, την πιο άδικη ίσως όψη του για την επιλογή της να ακολουθήσει την τριήμερη εκπαιδευτική  εκδρομή του σχολείου της και όχι την συμμετοχή της στον αγώνα της 28^ης Φεβρουαρίου στο τμήμα των παγκορασίδων Β’ με την ομάδα της.

Ο αθλητισμός θέλει πειθαρχία ισχυρίστηκε η κ. Νοτα Δροσινού, η προπονήτρια-παιδαγωγός της, η οποία όταν ημέρα Σάββατο 8 κορίτσια από την ομάδα την ενημέρωσαν  για  την πρόθεσή τους να συμμετέχουν στην σχολική εκδρομή εκείνη ζήτησε να αποφασίσουν έως την επόμενη μέρα Κυριακή ποιες θα συμμετέχουν στον αγώνα, γνωστοποιώντας τους ωστόσο ότι αυτές που θα επιλέξουν την εκδρομή  θέτουν αυτόματα τον εαυτόν τους εκτός αγώνων για όλη την υπόλοιπη περίοδο.

 Όλα αυτά με διάθεση '' αποφασίζω και διατάσω'' χωρίς να ασχοληθεί με το αν υπήρχε κι άλλος πιο δημοκρατικός τρόπος, αδιαφορώντας για το ότι η σχολικήεκδρομή είχε κανονιστεί σχεδόν δυο μήνες πριν, όταν πρόγραμμα αγώνων δεν υπήρχε, καθώς και το ότι είχε καταβληθεί το μεγαλυτερο χρηματικό ποσό για την συμμετοχή  των κοριτσιών στην εκδρομή του σχολείου. 

Κανείς δεν θέλει να χάσει βαθμούς η ομάδα των γυναικών ή να μην πραγματοποιηθεί ο αγώνας ποιος όμως θέλει  να τιμωρείται  με συνοπτικές διαδικασίες και 

εξάμηνο αποκλεισμό (διερωτώμαι είναι θεσμοθετημένες από την ομοσπονδία Volley τέτοιου είδους ποινές ή είναι στην διακριτική ευχέρεια του κάθε προπονητή-τριας να αποφασίζει) η  μόνη  αθλήτρια που επέλεξε την εκδρομή του σχολείου της, όταν 6 συναθλήτριες της  φοβισμένες.. υποχώρησαν  και δήλωσαν ότι θα συμμετέχουν τελικά στον αγώνα?

 Ο αθλητισμός κ. Δροσινού εκτός από ποινές χρειάζεται να συμβαδίζει  με ευγενή άμιλλα που σημαίνει αγάπη, έμπνευση, κίνητρο, ομαδικότητα, χαρά συμμετοχής, ψυχολογική υποστήριξη  όχι   εξοντωτικές τιμωρίες που καταστρέφουν με τόσο άχαρο τρόπο τα όνειρα  μιας έφηβης εξαιτίας ενός στιγμιαίου λάθους, Θα μπορούσε να τιμωρηθεί η συγκεκριμένη αθλήτρια με κάποιες αγωνιστικές εκτός,  όχι με εξάμηνο αποκλεισμό και υποβιβασμό της σε τμήμα με μικρότερα παιδιά, προκειμένου   την επόμενη φορά εκείνη να κάνει την'' σωστή'' επιλογή  και να παραδειγματιστούν και οι υπόλοιπες. Δεν θα έπρεπε η επιλογή για συμμετοχή σε αγώνα να είναι ο φόβος της τιμωρίας.

Τα παιδιά πρωτίστως χρειάζεται να αθλούνται για να μην περνάνε τον χρόνο τους στις καφετέριες, να μην αποκτούν συνήθειες... όπως το κάπνισμα, να μην περνούν ώρες ατελείωτες στο υπολογιστή τους, να χαίρονται με την προσπάθεια τους, να εκτιμούν τις επιτυχίες τους, να προβληματίζονται για τις αποτυχίες τους  αλλά εσείς κ. Δροσινού το μόνο που καταφέρατε ήταν να στείλετε ένα κορίτσι σπίτι του να αναρωτιέται πόσο μεγάλο ήταν το λάθος της που το πλήρωσε τόσο ακριβά.

Αλλά και εσείς οι ''υπόλοιποι'' ... παράγοντες της διοίκησης  κυριολεκτικά  υπολείπεστε μιας και 15 ημέρες μετά το επίμαχο Σάββατο δεν μπήκατε καν στον κόπο να καλέσετε την οικογένεια της αθλήτριας προκειμένου να συζητηθεί το θέμα που δημιουργήθηκε και να δοθούν οι απαραίτητες εξηγήσεις από επίσημα χείλη παρότι η οικογένειά της σας το ζήτησε 2 φορές.

Όσο για τον κ. Δελαγραμμάτικα  αλλά κυρίως για όλους αυτούς που συμφωνούν απόλυτα με το κείμενό του( μιας και απρόσκοπτα το υιοθέτησαν) μήπως να έμπαιναν στον κόπο να δώσουν ότι στοιχεία έχουν  για το πως και ποιοι είναι αυτοί που κονομάνε από την φάμπρικα των δήθεν εκπαιδευτικών εκδρομών και γιατί εμείς οι ανόητοι γονείς δεν γνωρίζουμε κάτι για όλα αυτά? Ας έρθουν με συγκεκριμένα στοιχεία για τις κατηγορίες που εξαπέλυσαν προς γονείς, καθηγητές, υπουργεία ώστε να δούμε ποιοι επωφελούνται από τις εκδρομές και με ποιο τρόπο και μετά να αμφισβητήσουν  το ρόλο των εκδρομών του σχολείου το οποίο είναι πρωτεύον στις ζωές των παιδιών μας και δεν έπεται του αθλητισμού όπως το παρουσιάζουν οι διοικήσεις των ενώσεων βόλεϊ.

Τα παιδιά δεν πάνε για καφέ, εκδρομές με το σχολείο τους πάνε, ναι κάθε χρόνο γιατί το σχολείο σημαίνει και κοινωνικοποίηση, και επιμόρφωση και τα παιδιά θέλουν να είναι με τους συμμαθητές τους και να μοιράζονται εμπειρίες σε μέρη που ναι μεν ίσως να μπορέσουν  να πάνε κι αργότερα με άλλες παρέες αλλά ποτέ δεν θα είναι το ίδιο γιατί τα μαθητικά χρόνια είναι μόνο μια φορά στην ζωή τους.

Λυπάμαι που ενώ ισχυρίζεστε ότι θέλετε τους γονείς κοντά σας όταν σας ζητούν να αποκαταστήσετε μια αδικία το μόνο που κάνετε είναι να αναρτείτε  άρθρα ψυχολόγων να μην αμφισβητούν τις αποφάσεις των προπονητών όποιες κι αν είναι αυτές καθώς και να ενστερνίζεστε απόλυτα μη τεκμηριωμένες απόψεις άλλων παραγόντων ενώ δεν έχετε μπει καν στο κόπο να διευθετήσετε τα του συλλόγου σας. Αλλά κ. Τάσο Νικολάκη όπως δηλώσατε εσάς σας ενδιαφέρει το 90% των αθλητριών να είναι ευχαριστημένο οπότε υποθέτω για αθλήτριες που δεν θεωρούνται άριστες δεν σας απασχολεί ιδιαίτερα να τις κρατήσετε στο άθλημα. Γιατί αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η αντίδραση της κ. Δροσινού σε πιθανή απόφαση όλων των αθλητριών να πάνε εκδρομή? Θα ήταν ίδια η τιμωρία ή δεν βασιζόταν τόσο πολύ στην απόδοση της συγκεκριμένης αθλήτριας που τόσο άδικα τιμώρησε οπότε μπορούσε να εξαντλήσει όλη της την αυστηρότητα στην συγκεκριμένη..

Οι καλοί προπονητές κ. Δροσινού βασίζονται σε όλη την ομάδα, προσπαθούν για όλα τα κορίτσια, επιδίωξή τους θα έπρεπε να είναι τους μέτριους να τους κάνουν καλούς κι όχι να παίζουν μόνο με τους καλούς γιατί αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο και το πιο σημαντικό είναι να βρεις τις αδυναμίες της κάθε αθλήτριας και να την βοηθήσεις να βελτιώσει τις επιδόσεις της, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για 14 άχρονα και 15 άχρονα κορίτσια κι όχι για γυναίκες που κάνουν πρωταθλητισμό. Εκεί χτίζεις τα θεμέλια για τον σωστό αθλητισμό που περιέχει άμιλλα, αγωνιστικότητα και πειθαρχημένη συμπεριφορά που δεν θα βασίζεται όμως ποτέ στο φόβο για τιμωρία που πολλές παίρνει την μορφή της εξόντωσης.

 Κύριοι της διοίκησης  την φορά που θα νοιώσετε την ανάγκη να επικοινωνήσετε με την οικογένεια (όχι απαραίτητα την δική μας)  κάποιας αθλήτριας   πράξτε το μεν χωρίς όμως δανεικά κείμενα άλλων αλλά με το θάρρος και την υπευθυνότητα που αρμόζει σε πραγματικούς κοινωνικούς λειτουργούς - σοβαρές προσωπικότητες.

Προτείνω επίσης ο χώρος ανάρτησης κειμένων (Blog) του συλλόγου σας εφεξής να καταστήσει εφικτή την αμφίδρομη επικοινωνία ούτως ώστε να μπορεί να φιλοξενεί και  απόψεις έξωθεν του συλλόγου σας.

Λένε ότι για να απογοητεύσεις κάποιον πρέπει προηγουμένως να τον έχεις γοητεύσει... διερωτηθείτε ποια θα ήταν η γνώμη της νεαρής αθλήτριας που διώξατε  στην ερώτηση  για το πώς κρίνει πλέον τις προσωπικότητες σας κύριοι λειτουργοί.

Ας είναι το δικό μας παιδί το τελευταίο που υπέστη αυτόν τον ταπεινωτικό διωγμό από την χαρά  της κοινωνικής ένταξης, της συμμετοχής, του αθλητισμού.

Οικογένεια  Ηλέκτρας  Γκιόκα-Καραβιβέρη

Ακολουθούν απαντήσεις της Διοίκησης και της κ.Δροσινου σε επόμενες αναρτήσεις.