Γράμμα ενός αθλητή...

Αναδημοσίευση από το liberovolley

ε ένα γράμμα αποφάσισε ένας νεαρός αθλητής, ενά γράμμα που μέσα του περιλαμβάνει τόσες πολλές αλήθειες για την στάση που κράτουν εν γένει οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες με τα παιδιά τους.

Πηγή: XanthiSports.gr

Με έναν ξεχωριστό τρόπο αποφάσισε ένας νεαρός αθλητής να μιλήσει ανοικτά στον πατέρα του,αξίζει να το διαβάσετε… Με ένα γράμμα αποφάσισε ένας νεαρός αθλητής, ενά γράμμα που μέσα του περιλαμβάνει τόσες πολλές αλήθειες για την στάση που κράτουν εν γένει οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες με τα παιδιά τους.

Πηγή: XanthiSports.gr

Με έναν ξεχωριστό τρόπο αποφάσισε ένας νεαρός αθλητής να μιλήσει ανοικτά στον πατέρα του,αξίζει να το διαβάσετε… Με ένα γράμμα αποφάσισε ένας νεαρός αθλητής, ενά γράμμα που μέσα του περιλαμβάνει τόσες πολλές αλήθειες για την στάση που κράτουν εν γένει οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες με τα παιδιά τους.

Πηγή: XanthiSports.gr

Με ένα ξεχωριστό τρόπο αποφάσισε ένας αθλητής να μιλήσει ανοικτά στον πατέρα του. Με ένα γράμμα το οποίο περιλαμβάνει τόσες πολλές αλήθειες για τη στάση που κρατούν οι γονείς και κυρίως οι πατεράδες με τα παιδιά τους. Το εν λόγω γράμμα κυκλοφορεί στο διαδίκτυο σε πολλές παραλλαγές (μπάσκετ, βόλεϋ, ποδόσφαιρο). Δεν έχει σημασία τόσο το άθλημα όσο οι αλήθειες που λέγονται. Μήπως θα πρέπει να αναθεωρήσουν κάποιοι τη συμπεριφορά τους;


"Αγαπημένε μου πατέρα,
Δεν ξέρω πώς να στο πω. Σίγουρα πιστεύεις ότι το κάνεις για το καλό μου, αλλά δεν μπορώ να μην αισθάνομαι άσχημα, να μην αισθάνομαι παράξενα..
Μου έκανες δώρο μια μπάλα βόλεϊ, ενώ καλά καλά δεν είχα αρχίσει να περπατάω. Ακόμα δεν είχα ξεκινήσει το σχολείο και με έγραψες στην ομάδα. Μου αρέσει να προπονούμαι μέσα στην εβδομάδα, να κάνω πλάκες με τους φίλους μου και να παίζω τα Σαββατοκύριακα, όπως κάνουν οι μεγάλοι βολεϊμπολίστες.
Αλλά όταν έρχεσαι στο γήπεδο δεν ξέρω… δεν είναι όπως πρώτα. Πλέον δε με χειροκροτείς όταν τελειώνει ο αγώνας, ούτε μου παίρνεις ένα χυμό και ένα σάντουιτς.
Πηγαίνεις στην κερκίδα και σκέφτεσαι ότι όλοι είναι εχθροί, βρίζεις τους διαιτητές, τους προπονητές, τους αθλητές, τους γονείς…
Γιατί άλλαξες;
Νομίζω ότι υποφέρεις και δεν καταλαβαίνω το λόγο.
Μου επαναλαμβάνεις ότι είμαι ο καλύτερος, ότι οι υπόλοιποι δεν αξίζουν τίποτα μπροστά μου, και όποιος έχει αντίθετη γνώμη κάνει λάθος, και ότι το πιο σημαντικό πράγμα είναι η νίκη.
Αυτός ο προπονητής που λες ότι είναι ανίκανος, είναι φίλος μου, είναι αυτός που μου μαθαίνει να διασκεδάζω παίζοντας.
Το παιδί που μπήκε την περασμένη εβδομάδα στη θέση μου, θυμάσαι; Ναι, αυτός που κριτίκαρες όλο το παιχνίδι, γιατί όπως λες, δεν κάνει ούτε για να μου κουβαλάει τη τσάντα. Αυτό το παιδί είναι στην τάξη μου. Όταν τον είδα τη Δευτέρα ντράπηκα. Δεν θέλω να σε απογοητεύσω. Κάποιες φορές πιστεύω ότι δεν έχω την ποιότητα που χρειάζεται για να γίνω επαγγελματίας και να κερδίσω εκατομμύρια, όπως ονειρεύεσαι.
Με καταπιέζεις.
Έχω σκεφτεί ακόμα και να τα παρατήσω. Αλλά μου αρέσει τόσο το βόλεϊ….
Μπαμπά σε παρακαλώ, μη με αναγκάσεις να σου πω ότι δεν θέλω να έρχεσαι να με βλέπεις να παίζω βόλεϊ".